داستان خر برفت

داستان خر برفت

روزی بود و روزگاری در زمانهای پیش یک درویشی سوار بر خرش به منزلگاه (خانقاه)درویشان رسید .

در خانقاهى درویشی فقیر و محتاج زندگى مى کردند.

او که از راهی دراز آمده و خسته بود و تصمیم گرفت که شب را در آن جا بگذراند پس خر خود را به نگهبان منزلگاه (خانقاه) سپرد.

درویشان فقیر و حریص، خر مسافر را پنهانی فروختند و با پول آن مجلس مهمانی و عیش(بزم) شبانه مفصلی ترتیب دادند و پس از مدتها شکمی از عزا در آورده و به پایکوبی و مراسم سماع پرداختند.

مسافر قصه ما هم گرسنه و خسته بود و با اشتیاق تمام، دعوت شرکت در مراسم درویشان را پذیرفت.

ذکر مجلس "خر برفت ..." بود که تا آغاز صبح ادامه داشت و درویش صاحب الاغ از همه جا بى خبر با آنها دم گرفته و همان را با شوق تکرار می کرد.

صبح، درویش صاحب خر، بیرون آمد و خر خود را از نگهبان منزلگاه (خانقاه) طلبید.

او گفت : صوفیان گرسنه دیشب خر شما را فروخته ، سفره دیشب را به راه انداختند و خود شما نیز در مراسم ضیافت شرکت داشتید.

درویش بینوا گفت : چرا مرا از این کار آگاه نکردی ؟

من الان یقه سه کسی را بگیرم؟

و از چه کسی شاکی باشم؟

نگهبان گفت :  به خدا سوگند من خواستم بیایم تا تو را آگاه سازم ، حتى وارد خانقاه شدم ، ولى دیدم تو نیز مانند دیگران با شوقى بیشتر، این جمله را تکرار می کنی و مى گوئى "خربرفت ، خربرفت ..." من گفتم لابد خودت از اوضاع خرت آگاهی و مى داند چه بلائى به سر خر آمده است;

و گرنه معنى ندارد یک مرد جمله اى را نسنجیده بگوید و نفهمد که چه مى گوید و براى چه مى گوید .

درویش بینوا گفت : من دیدم دیگران این جمله را مى گویند;

من نیز خوشم آمد.

پای دوستان

پس باید از دهن بینی

و حرص

و طمع بپرهیزیم

تا چنین مشکلاتی برایمان

پیش نیاید.

منبع اول

منبع دوم